هبوط انارها

#زمانی_برای_مستی_انارها  
گفت هوای پاییز  همه  رو مست میکنه . حتی برگ درختا رو . مست پاییز میشن میرقصن خسته که شدن  آروم آروم میان پایین . میوفتن  یه گوشه خمار خواب مستی . 
هیچ بادی نبود . حتی ابری نبود . هنوز مرداد گرمای خودش رو مثل عمود آهن تو سرت میزد و من فکر طعم گس خرمالو بودم که لبها رو جمع میکرد .
گفت انارا هم مست میشن . مست که شدن ترک میخورن . 
تو چشماش  محو شدم . انار شدم . مستِ مست . ترک خوردم . 
دست دراز کرد که بچینتم . مثل خون تو رگهاش ، تو دستاش دویدم . از مچش بالا رفتم . مثل وقتی روزنامه رو بذاری توی لیوان آب و نم بکشه . پوستش نم کشید از رنگ سرخم . مثل خونی که بدوه از شرم رو گونه های یکی ،  روگونه هاش نشستم و کم کم چکه کردم ، ریختم پایین روی سینه هاش .
دست دراز کردم بچینمش . مثل انارای مست ترک خورد .